poniedziałek, 3 lipca 2017

Lato 2017



Dwa lata nie napisałam tu ani słowa. Nie oznacza to, że nic się w Pelniku nie działo. Właśnie skończyliśmy częściowy remont. Nowy dach, odświeżone pokoje na górze, odświeżona elewacja. Wszystko to z myślą o kolejnych wakacyjnych Gościach!
Przed nami jeszcze trochę pracy, jednak odkładamy ją na jesień. 






Póki co, zakątki domu i podwórka zwiedza radosna Trójca. 

Lipiec za pasem więc wakacje 2017 uważamy za otwarte. Liczymy, że lato w końcu zdecyduje się z nami zostać i w końcu pozwoli nam wygrzać twarz w promieniach słońca!
Jeśli szukacie domku na wakacje, na Mazurach zapraszamy do nas! Dom jednorodzinny: 3 pokoje (2x 2 osobowe, 1x 1 osobowy), kuchnia (wyposażona), łazienka. Podwórko z altanką, grillem i huśtawką.  



300 m do Jeziora Isąg ze strzeżoną plażą.  Cisza, spokój  gwarantują relax.
Pelnik znajduje się 25 km od Olsztyna. We wsi jest sklep spożywczy, w Łukcie nowa Restauracja Lawendowa- smaczna i  śliczna!





WOLNE TERMINY: 9- 20 LIPIEC, 1- 26 SIERPIEŃ
W domu pomieści się max  8 osób (plus dziecko w łóżeczku)
CENA: 40zł/ doba 
Dzieci do lat 3 za darmo.
Minimalne obłożenie domku: 4 osoby/ czas: nie mniej niż 3 doby

Zainteresowanych proszę o kontakt: IZABELA HINZ 509258643, izabelahinz86@gmail.com

środa, 8 lutego 2017

Czas


 
 
 
16.37 a ja nadal widzę OBI... Szybciej. Szybciej. Tracę życie stojąc w korku. Pięć kilometrów. Tyle brakuje mi do dojechania do przedszkola. Mało, ale zważając na wszystkie samochody, które od kilkunastu minut przejechały może 20 metrów DUŻO. Za dużo... Rozglądam się dookoła i widzę te znudzone twarze. Każdy pewnie myśli to co ja. Gdyby nie Adel, przestałabym chyba oddychać
z nerwów....

16.55
- Mamusiu!! Byłam dziś dzielna! I zobacz była Galaretka!
Jak dobrze, nad galaretką siedziało jeszcze kilkoro dzieci. Gdzie są pozostałe? Jakim cudem ich Rodzice odebrali je wcześniej?!

17.15
- Mamuniu!!!!!!!!!!!!! Ręce, ręce! Bożenka idzie domu! Dała Mambę! Mamuniu, opa!
Torba, płaszcz, buty. Jeszcze ręce. Powinnam myć ręce zanim wejdę do domu. Potem są już zajęte noszeniem obu Panienek. Przytulanie, buziaki i zabawa. Potem wspólne oglądanie "Meridy", która chyba od miesiąca jest naszym hitem. Jeśli Olunia nie będzie się kleić i bezustannie przytulać poukładamy puzzle, zrobimy imprezę w drewnianym domku dla lalek i może jeszcze wspólnie narysujemy tatę i Zosię idących na spacerek. Jeszcze obiad. Dlaczego codziennie nie chce ugotować się sam? Wieczorne gotowanie zupy na jutro to już prawie zwyczaj.

19.05
- Dzień dobry dziewczynki! - powie przystojny, wysoki brunet. Odłoży swoją torbę, zdejmie kurtkę
i odsłoni tę ładną, drogą marynarkę i nienagannie wyprasowaną koszulę. Puści ten swój uśmiech, niestety w ostatnich latach zarezerwowany dla grupy 0-3 ;)
- Tatulek! Tatuuuuuś! Dadindżek!!!
Obie rzucają mu się na szyję i w tym samym czasie wykrzykują:
- Do góry, podrzuć do góry! Oluni kolej! Oluni!

Szybka kolacja, chwila rozmowy i kąpiele. Koło z Zygzakiem McQeenem i kubeczek na wodę znów zrobią frajdę na jakieś 20 minut. Porozmawiamy potem, jak Dziewczynki zasną. Około 23.00 śpi już cała ekipa. Cała super czwórka. Porozmawiamy jutro.. Jutro będzie czas.

***
Czas. Z jednej strony niby w życiu jest czas na wszystko. Z drugiej bezustannie nam go brakuje... Cztery miesiące temu byłam pewna, że to już najwyższy czas żeby iść do pracy. Niczego nie byłam tak pewna jak tego, że jeśli nie wyjdę z domu- zwariuję. Dziś, codziennie walczę z wyrzutami sumienia, że zrobiłam to za wcześnie... Kto powie mi jak znaleźć balans? Kto powie, który wybór jest lepszy? Idealny obraz domu z mojego dzieciństwa, gdzie mama była w domu, czy dom dzisiejszy gdzie mama
i tata pracują, a dla dzieci to normalne..

***
- "Królu mój", Mamuniu, królu mój, zaśpiewaj Oluni.. Śpi. Wtulona. Spokojna, bezpieczna.
 Śpij Klusko. To nasz czas.

sobota, 21 stycznia 2017

Babcia





Zastanawiacie się gdzie była Matka przez większość starego Roku i dlaczego nie wypisała jeszcze listy swoich postanowień i celów na Nowy Rok, z którego nie wiadomo kiedy zaraz zleci pierwszy miesiąc? Nigdzie daleko. Wylogowała się jedynie do życia, w którym doba uparcie nie chciała i nadal nie chce się rozciągnąć. Dziś z okazji zbliżającego się Dnia Babci napiszę Wam jednak o tym jak dobrze Babcię mieć blisko siebie.
Dwa dni temu, z wielką starannością odrysowywałyśmy z Dziewczynkami ich dłonie na kolorowym papierze, przyklejałyśmy do nich tasiemki z informacjami o tym jak bardzo Maluchy kochają swoje Babcie i swoich Dziadków. Nie obeszło się bez krzyków Dwulatki: To moje! Moja kolej (na lizanie kleju w sztyfcie ;)) Chociaż jest NIEDOBRE! Nie obyło się bez podskoków z doklejoną do skarpetki papierową rączką, która nie wiadomo kiedy znalazła się na wełnianym dywanie.  Piękny obrazek. Lubię te chwile. Cieszę się wtedy razem z Pannami na myśl, że ich Dziadkowie otworzą niedługo koperty i uśmiechną się szeroko na myśl, że te dwie małe istotki z lokami naprawdę je kochają. I tęsknią.

Los sprawił,   że Zo i Olciak mają  trzy Babcie, trzech Dziadków i Prababcię. Brzmi imponująca, prawda?
Co przychodzi Wam na myśl kiedy myślicie o Babci? Ja zamykam oczy i czuję zapach ziemniaków z koperkiem, mizerii i jajka sadzonego. A wszystko to jemy we trójkę, na stoliku z pieńka. W oczy świeci słońce, my w mokrych strojach kąpielowych właśnie wróciliśmy z plaży.  Widzę serwetki, które Babcia wyszywała co wieczór i pierogi, które tak kleić potrafi tylko ona. Słyszę jak każe nam ustawiać równo buty w korytarzu, i narzeka, że znów ugniatamy trawę grając w piłkę w jej wypielęgnowanym ogrodzie. Miłe wspomnienie. Babcia. Ta druga, na poczekaniu opowiadała żarty, wierszyki i śpiewała piosenki. I zawsze kiedy do niej przyjechaliśmy miała dla nas słodycze w lodówce!
Miałam to szczęście, że Babcia była  jeszcze babcią z bajek. Może nie miała ukończonych szkół i nie mogła się pochwalić karierą zawodową, stosem dyplomów z odbytych kursów. Nie szastała pieniędzmi, nie kupowała co raz to lepszych zabawek. Ale miała to co najcenniejsze- czas. Była obok. Gotowała najlepsze obiady na świecie i piekła najsmaczniejsze ciasteczka. Jako dziecko widziałam w moich Babciach właśnie te babcie z bajki.
Ja, jako 30- letnia dziś mama  doświadczam właśnie zmian, które niestety nastąpiły na przełomie ostatnich kilkudziesięciu lat. Dziś Babcie są zajęte- pracują, układają sobie życie. Babcie są na Skype i przez telefon. Dobrze, że chociaż tyle. Szkoda, że przytulają tak rzadko.

Babć ze starych bajek,  w tych dziwnych czasach, potrzebują dzieci. Babć, które są blisko. Babć, które przyjadą do przedszkola posłuchać piosenek, których Maluchy uczą się od dawna. Babć, które przeczytają bajkę i zrobią budyń. Babć, które pokażą stare zdjęcia...

Macie to szczęście? Jeśli tak, szczerze zazdrościmy.  

Pages - Menu